Jaki jest status doradców prawnych?
Status doradcy prawnego nie jest uregulowany prawnie, zaś podstawą prawną świadczenia usług jest ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej1. W przeciwieństwie do wyżej wymienionych zawodów doradcy prawni nie muszą (choć mogą) posiadać ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Doradców prawnych nie obowiązują wiążące zasady etyki. Doradcy prawni nie podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej. W niżej wymienionym wyroku Trybunału Konstytucyjnego wyrażono pogląd o wymogu posiadania wyższego wykształcenia prawniczego przez osoby zawodowo świadczące obsługę prawną. Doradcy prawni nie mają obowiązku dochowania tajemnicy zawodowej, nie mogą też odmówić zeznań co do faktów o których powzięli wiadomość w trakcie świadczenia usług.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Doradca_prawny
Gdzie szukać pomocy prawnej?
Zawiłości prawne i skomplikowane przepisy powodują, że nawet w niezbyt trudnych sprawach sądowych konieczna jest pomoc ze strony prawnika. Istnieją wobec tego specjalne punkty pomocy prawnej, które mogą pomóc w rozwiązaniu konfliktów. Bardzo często dzięki pomocy pracujących tam osób zainteresowany może dowiedzieć się, w jaki sposób powinien się zachować w określonej sytuacji. W ciągu roku istnieją nawet specjalne akcje, umożliwiające uzyskanie porady prawnej zupełnie za darmo. Jest to okazja dla mniej zamożnych osób, które nie mogą sobie pozwolić na skorzystanie z usług prawnika za standardową stawkę.
Historyczne fakty o zawodzie radcy prawnego
W historii zawodu radcowskiego wyróżnia się trzy etapy. Pierwszy rozpoczął się 13 grudnia 1961 r., kiedy Rada Ministrów wydała uchwałę w sprawie obsługi prawnej przedsiębiorstw państwowych, zjednoczeń oraz banków państwowych2 nakazującą tym podmiotom korzystanie z usług prawnych wyłącznie radców prawnych zatrudnianych przez te jednostki. Po uchwaleniu 19 grudnia 1963 r. nowej restryktywnej ustawy o ustroju adwokatury m.in. pozbawiającej adwokatów prawa świadczenia usług wobec państwowych jednostek gospodarczych, domeną radców prawnych stało się świadczenie usług wobec tych jednostek. W systemie nakazowo-rozdzielczym radca prawny stawał się reprezentantem państwa socjalistycznego i jego prawa wobec dyrekcji jednostki, w której był zatrudniony, nadzorując w niej w interesie społecznym stosowanie prawa.
Drugi etap zaczął się 6 lipca 1982 r., kiedy to Sejm PRL uchwalił ustawę o radcach prawnych określając zasady wykonywania obsługi prawnej przez radców prawnych, jej organizację oraz legitymizując działania samorządu radców prawnych. W dalszym ciągu jednak wykonywanie zawodu radcy prawnego polegało głównie na obsłudze prawnej państwowych i spółdzielczych jednostek organizacyjnych, choć z obsługi prawnej radcy prawnego mogły także korzystać organizacje społeczne oraz spółki z udziałem kapitału państwowego, spółdzielczego lub organizacji społecznych. Samorząd radcowski pozbawiony był nadal dwóch ważnych uprawnień: prowadzenia przygotowania do wykonywania zawodu (bowiem aplikację organizowały i prowadziły okręgowe komisje arbitrażowe) oraz podejmowania decyzji w sprawie wpisu na listę radców prawnych (wpisu dokonywał prezes okręgowej komisji arbitrażowej).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Radca_prawny